Banja Luka, 24. april 2024.

SAOPŠTENjE ZA JAVNOST SA 311. SJEDNICE

USTAVNOG SUDA REPUBLIKE SRPSKE

            Danas je, 24. aprila 2024. godine, Ustavni sud Republike Srpske (u daljnjem tekstu: Ustavni sud) održao u Banjoj Luci 311. sjednicu na kojoj je, u skladu sa Ustavom i zakonom utvrđenim nadležnostima, odlučivao o saglasnosti zakona, propisa i opštih akata sa Ustavom, odnosno o saglasnosti propisa i opštih akata sa zakonima Republike Srpske.

Između ostalih odluka koje je donio na današnjoj sjednici, Ustavni sud je donio odluku u predmetu broj U-39/23 kojom je odlučio da član 3. stav 1. tačka a) Odluke o reklamiranju na teritoriji Grada Banja Luka u dijelu koji glasi “Ekstra zoni pripada i prostor i objekti sa obje strane magistralnog puta i veze tog puta - ako su sa njih direktno sagledivi...“, te tačka b) u dijelu koji glasi „I zoni pripada i prostor i objekti sa obje strane regionalnog puta, i veze tog puta - ako su sa njih direktno sagledivi“, kao i član 34. st. 1. i 2. iste Odluke nisu u saglasnosti sa Ustavom Republike Srpske, Zakonom o javnim putevima i Zakonom o komunalnim taksama. Neustavnim normama koje je donijela Skupština grada Banjaluka je regulisano pitanje naplate naknade za isticanje reklamnih poruka na postavljenim reklamnim medijima koji se nalaze pored magistralnih i regionalnih puteva. Suština razloga za odluku o neustavnosti pomunitih odredaba svodi se na činjenicu da, shodno Zakonu o javnim putevima, upravljanje regionalnim i magistralnim putevima, koji predstavljaju javno dobro u opštoj upotrebi u svojini Republike Srpske, vrši Javno preduzeće „Putevi Republike Srpske“ d.o.o. Banja Luka. Ustavni sud je stoga ocijenio da Skupština grada Banja Luka nije imala ovlašćenje da autonomno uređuje pitanje ove naknade u odnosu na prostor pored magistralnih i regionalnih puteva, jer je izašla iz okvira svojih zakonskih ovlašćenja i time narušila ustavno načelo zakonitosti.

Ustavni sud je takođe donio i odluku u predmetu broj U-46/23 kojom je odlučeno da Odluka o uslovima i načinu isključenja korisnika toplotne energije sa sistema grijanja, koju je donio direktor Javnog komunalnog preduzeća „Sokolac“ Sokolac, nije u saglasnosti sa Ustavom Republike Srpske i Zakonom o komunalnim djelatnostima. Obrazlažući svoju odluku Ustavni sud je zaključio da su osporenim aktom uređeni odnosi koji se na osnovu Zakona o komunalnim djelatnostima uređuju aktom jedinice lokalne samouprave, te da, shodno tome, davalac komunalne usluge Zakonom nije ovlašćen da reguliše uslove i način isključenja korisnika toplotne energije sa sistema centralnog grijanja. Stoga je Ustavni sud zaključio da osporena odluka nije u saglasnosti sa Zakonom o komunalnim djelatnostima zbog čega je u suprotnosti i sa ustavnim načelom zakonitosti.

Ustavni sud je naposljetku i u predmetu broj U-47/23 donio odluku o postojanju povrede Ustava i zakona, jer je utvrdio da Zaključak o davanju saglasnosti na cijene za uslugu vodosnabdijevanja i odvodnje otpadnih voda JP za vodovod i kanalizaciju „15. april“ a.d. Višegrad nije u saglasnosti sa Ustavom Republike Srpske, Zakonom o lokalnoj samoupravi i Zakonom o komunalnim djelatnostima. Naime, prema ocjeni Ustavnog suda, Skupština opštine Višegrad je osporenim normativnim aktom omogućila davaocu komunalnih usluga da nezakonito od potrošača naplaćuje naknadu za održavanje javne vodovodne i javne kanalizacione mreže i mjernih instrumenata, te tako ubire sredstva koja nisu utvrđena Zakonom o komunalnim djelatnostima.

Pored navedenih odluka, Ustavni sud je na današnjoj sjednici donio i odluke u predmetima broj U-37/23, U-42/23, U-43/23; U-44/23, U-45/23 i U-49/23 kojima nije usvojio prijedloge, odnosno nije prihvatio inicijative za pokretanje postupka za ocjenjivanje ustavnosti Zakona o državnim službenicima i Zakona o zanatsko-preduzetničkoj djelatnosti, odnosno za ocjenjivanje ustavnosti i zakonitosti pojedinih podzakonskih i pojedinačnih akata.