Ustavni sud Republike Srpske, na osnovu člana 115. Ustava Republike Srpske, člana 4. stav 2. tačka e) i člana 60. stav 1. tačka d) Zakona o Ustavnom sudu Republike Srpske („Službeni glasnik Republike Srpske“ br. 104/11 i 92/12), na sjednici održanoj 28. maja 2025. godine, d o n i o j e

O D L U K U

Odbija se prijedlog za utvrđivanje neustavnosti i nezakonitosti čl. 1, 2, 7. i 8. Pravilnika o ovlašćenoj ispitnoj i službenoj laboratoriji za analizu hrane i hrane za životinje („Službeni glasnik Republike Srpske“ broj 3/23).

O b r a z l o ž e nj e

„Institut za vode“ d.o.o. Bijeljina, koga zastupa advokat Predrag Ristić iz Bijeljine, dao je Ustavnom sudu Republike Srpske (u daljem tekstu: Sud) inicijativu za pokretanje postupka za ocjenjivanje ustavnosti i zakonitosti čl. 1, 2, 7. i 8. Pravilnika o ovlašćenoj ispitnoj i službenoj laboratoriji za analizu hrane i hrane za životinje („Službeni glasnik Republike Srpske“ broj 3/23) (u daljem tekstu: Pravilnik). U skladu sa članom 4. stav 2. tačka e) Zakona o Ustavnom sudu Republike Srpske („Službeni glasnik Republike Srpske“ br. 104/11 i 92/12), Sud je ovu inicijativu tretirao kao prijedlog.

Citirajući član 44. Zakona o hrani Republike Srpske („Službeni glasnik Republike Srpske“ broj 19/17) (u daljem tekstu Zakon), predlagač ističe da član 1. osporenog pravilnika, za razliku od navedene zakonske odredbe, ne predviđa referentnu laboratoriju za ispitivanje hrane i hrane za životinje, te se, kako se navodi, Pravilnik ograničava samo na ovlašćenu i službenu laboratoriju za ispitivanje hrane i hrane za životinje, zbog čega nije u skladu sa članom 44. Zakona, te ga treba staviti van snage.

Nadalje, predlagač ukazuje da je stav 1. člana 7. Pravilnika u kontradikciji sa ostalim stavovima istog člana Pravilnika (u suštini st. 2. i 3. člana 7. Pravilnika) jer je u stavu 1. propisano da ovlašćena laboratorija mora imati obezbijeđen kadar potrebne stručnosti i iskustva, dok se ostalim stavovima člana 7. Pravilnika „od uposlenika kojima laboratorija raspolaže zahtijeva samo određena stručna sprema, što nije pokazatelj stručnosti i iskustva“. Citirajući propisivanje iz stava 3. člana 7. Pravilnika, podnosilac prijedloga ističe da, ukoliko je laboratorija akreditovana, te je priznata od ovlašćenog akreditacionog tijela na nivou BiH, „propisivanje struka, naučnih zvanja i broja tih ljudi nema efekta“.

Dodatno se ističe da čl. 7. i 8. Pravilnika nisu u skladu sa članom 10. Ustava, u vezi sa čl. 50. i 52. Ustava, jer su, kako se navodi, propisivanjem ovih odredaba Pravilnika određene ovlašćene i službene laboratorije dovedene u neravnopravan položaj, te su degradirane i diskriminisane u pogledu kadrovskog, kontrolnog i tehnološkog raspoloživog kapaciteta. Navodeći primjer laboratorije predlagača, obrazlaže se da Pravilnik zanemaruje hemijsku i tehnološku struku, te degradira naučna zvanja doktora hemijskih i tehnoloških nauka, kao i da su, uskim definisanjem struka i naučnih zvanja kada je riječ o potrebnom kadru, službene laboratorije stavljene u nepovoljan položaj. Citirajući stav 2. tačka 3) člana 8. Pravilnika predlagač ističe da usko propisivanje obavezne struke iz ove odredbe predstavlja diskriminaciju „stručnih potencijala koju posjeduju naučna zvanja hemičara, na akreditovanim/formalno priznatim univerzitetima kod kojih u okviru naučnih zvanja po programu nisu predviđene određene oblasti nego zvanje Doktor hemijskih nauka“. Usko definisane struke, nisu u skladu ni sa, kako se navodi, „Uredbom EU 2017/625 Evropskog parlamenta i Vijeća“. Predlagač ukazuje na to da je u pogledu primjene osporenog pravilnika održan sastanak u resornom ministarstvu, kao i da je većina prisutnih konstatovala da, kada je riječ o uslovima u pogledu stručnog kadra, postoje poteškoće u primjeni Pravilnika. Imajući u vidu izloženo, predlaže se da Sud utvrdi da čl. 1. i 2. Pravilnika nisu u skladu sa članom 44. Zakona o hrani Republike Srpske, te da čl. 7. i 8. Pravilnika nisu u skladu sa članom 10. Ustava, u vezi sa čl. 50. i 52. Ustava.

U odgovoru koji je Sudu dostavio donosilac osporenog pravilnika se ističe da je ovlašćenje za njegovo donošenje sadržano u članu 45. stav 9. Zakona o hrani, te članu 46. stav 7. istog zakona, a ne u njegovom članu 44, kako pogrešno smatra predlagač. Ukazujući na propisivanje iz člana 47. ovog zakona, navodi se da prema istom ministar nije ovlašćen za donošenje pravilnika kojim bi propisao uslove koje u pogledu zaposlenih treba da ispunjavaju referentne laboratorije, te stoga nisu osnovani navodi predlagača da osporeni pravilnik nije u skladu sa Zakonom o hrani, jer propušta da uredi pomenutu materiju za ove laboratorije. U ovom smislu se ističe da je ministar bio ovlašćen da osporenim pravilnikom propiše uslove u pogledu prostora, opreme i kadra, postupak i način ovlašćivanja i izvještavanja o rezultatima ispitivanja ovlašćenih ispitnih i službenih laboratorija za analizu hrane i hrane za životinje (član 1. Pravilnika). Nadalje, donosilac osporenog opšteg akta smatra da nisu osnovani navodi iz prijedloga prema kojima su odredbe člana 7. Pravilnika u međusobnoj kontradiktornosti, jer su u st. 2. i 3. ovog člana Pravilnika razrađene odredbe stava 1. istog člana. Ističe se da je cilj odredaba člana 7. Pravilnika, koje se odnose na ovlašćenu laboratoriju, da se regionalno obezbijedi njihov dovoljan broj za sprovođenje sistema samokontrole (čl. 26. i 27. Zakona o hrani), za subjekte u poslovanju koji u svom sastavu nemaju laboratorije. Pozivajući se na član 52. st. 1. i 2. navedenog zakona, u odgovoru se ističe značaj sistema službene analize hrane, te se, u ovom smislu, ukazuje na neophodnost angažovanja kvalifikovanog, osposobljenog i iskusnog osoblja, a da je stečeno obrazovanje od ključnog značaja za utvrđivanje kompetentnosti ovih lica. S obzirom na izloženo, donosilac Pravilnika smatra da je isti u skladu sa članom 37. Regulative (EU) 2017/625. U odgovoru se navodi da je osporenim pravilnikom preciznije definisan postupak ostvarivanja prava i izvršavanja obaveza službene laboratorije, što u konkretnom slučaju podrazumijeva angažovanje osoblja koje posjeduje znanje o procesu proizvodnje hrane, kontrole kvaliteta i bezbjednosti različitih sirovina koje se koriste u procesu proizvodnje hrane i prehrambenih proizvoda. Zaključujući, donosilac osporenog pravilnika ističe da ukazivanje predlagača na navodnu povredu člana 44. Zakona o hrani ne može predstavljati povredu zakonitosti, kao i da iz njegovih navoda proizlazi osporavanje svrsishodnosti pojedinih članova Pravilnika, što ne može biti predmet ocjene ustavnosti i zakonitosti. Imajući u vidu izloženo, u odgovoru se predlaže da Sud utvrdi da osporene odredbe Pravilnika nisu u suprotnosti sa Zakonom o hrani („Službeni glasnik Republike Srpske“ broj 19/17).

Osporeni Pravilnik o ovlašćenoj ispitnoj i službenoj laboratoriji za analizu hrane i hrane za životinje („Službeni glasnik Republike Srpske“ broj 3/23) donio je 27. decembra 2022. godine ministar poljoprivrede, šumarstva i vodoprivrede, uz Mišljenje Ministarstva zdravlja i socijalne zaštite, na osnovu člana 45. stav 9. i člana 46. stav 7. Zakona o hrani (“Službeni glasnik Republike Srpske”, broj 19/17) i člana 76. stav 2. Zakona o republičkoj upravi (“Službeni glasnik Republike Srpske”, br. 115/18, 111/21, 15/22 i 56/22).

Osporenim članom 1. Pravilnika je propisano da se ovim pravilnikom propisuju uslovi u pogledu prostora, opreme i kadra, postupak i način ovlašćivanja i izvještavanja o rezultatima ispitivanja ovlašćenih ispitnih i službenih laboratorija za analizu hrane i hrane za životinje.

U osporenom članu 2. ovog opšteg akta je utvrđeno da je ovlašćena ispitna laboratorija (u daljem tekstu: ovlašćena laboratorija) laboratorija koju ministar poljoprivrede, šumarstva i vodoprivrede (u daljem tekstu: ministar) rješenjem ovlasti za obavljanje laboratorijske djelatnosti i vršenje pojedinih metoda ispitivanja ili područja ispitivanja hrane i hrane za životinje (stav 1), da je službena laboratorija ovlašćena laboratorija koju ministar, uz pribavljeno mišljenje Ministarstva zdravlja i socijalne zaštite (u daljem tekstu: Ministarstvo zdravlja), rješenjem ovlasti za obavljanje analiza hrane i hrane za životinje u svrhu službenih kontrola (stav 2), da se laboratorije iz st. 1. i 2. ovog člana obavezno registruju kao privredna društva, odnosno javne ustanove ili naučni instituti ili njihove organizacione jedinice.

Osporenim članom 7. Pravilnika je propisano da ovlašćena laboratorija, u zavisnosti od vrste i obima poslova koje obavlja, mora da ima obezbijeđen kadar sa potrebnim stručnim znanjem, te dovoljnim i odgovarajućim iskustvom za obavljanje zadataka ispitivanja hrane i hrane za životinje (stav 1), da za obavljanje mikrobioloških analiza ovlašćena laboratorija u pogledu stručnih kadrova u radnom odnosu na neodređeno vrijeme sa punim radnim vremenom obavezno ima najmanje jedno lice sa završenim: 1) tehnološkim fakultetom (prehrambeni smjer), veterinarskim fakultetom ili poljoprivrednim fakultetom (prehrambeni smjer ili smjer animalna proizvodnja) ili 2) medicinskim fakultetom (smjer sanitarno inženjerstvo ili farmacija) sa zvanjem specijaliste, mastera, magistra ili doktora nauka iz oblasti bezbjednosti hrane ili hrane za životinje ili specijaliste medicinske mikrobiologije (stav 2), da za obavljanje fizičko-hemijskih analiza ovlašćena laboratorija u pogledu stručnih kadrova u radnom odnosu na neodređeno vrijeme sa punim radnim vremenom obavezno ima najmanje jedno lice sa završenim: 1) tehnološkim fakultetom (prehrambeni smjer), veterinarskim fakultetom ili poljoprivrednim fakultetom (prehrambeni smjer ili smjer animalna proizvodnja) ili 2) tehnološkim fakultetom (hemijski smjer) ili prirodno-matematičkim fakultetom (smjer hemija) sa zvanjem specijaliste, mastera, magistra ili doktora nauka iz oblasti bezbjednosti hrane ili hrane za životinje (stav 3).

Osporenim članom 8. Pravilnika je utvrđeno da je službena laboratorija, laboratorija koja istovremeno obavlja senzorne, mikrobiološke i fizičko-hemijske analize hrane i/ili hrane za životinje (stav 1), da za obavljanje poslova iz stava 1. ovog člana službena laboratorija u pogledu stručnih kadrova u radnom odnosu na neodređeno vrijeme sa punim radnim vremenom obavezno ima najmanje četiri lica sa završenim: 1) tehnološkim fakultetom (prehrambeni smjer), veterinarskim fakultetom ili poljoprivrednim fakultetom (prehrambeni smjer) sa zvanjem specijaliste, mastera, magistra ili doktora nauka iz oblasti bezbjednosti hrane ili hrane za životinje, ili 2) medicinskim fakultetom (smjer sanitarno inženjerstvo ili farmacija) sa zvanjem specijaliste, mastera, magistra ili doktora nauka iz oblasti bezbjednosti hrane ili hrane za životinje ili specijaliste medicinske mikrobiologije, ili 3) tehnološkim fakultetom (hemijski smjer) ili prirodno-matematičkim fakultetom (smjer hemija) sa zvanjem specijaliste, mastera, magistra ili doktora nauka iz oblasti bezbjednosti hrane ili hrane za životinje (stav 2), da ukoliko službena laboratorija obavlja samo mikrobiološke i fizičko-hemijske analize hrane za životinje, umjesto lica iz stava 2. ovog člana mogu biti zaposlena i lica sa završenim poljoprivrednim fakultetom (smjer animalna proizvodnja) sa zvanjem specijaliste, mastera, magistra ili doktora nauka iz oblasti bezbjednosti hrane ili hrane za životinje (stav 3), da ukoliko službena laboratorija u svom sastavu ima zasebnu organizacionu jedinicu izdvojenu od sjedišta laboratorije, pored lica iz stava 2. ovog člana, laboratorija je obavezna da u izdvojenoj organizacionoj jedinici, u zavisnosti od analiza koje obavlja, u pogledu stručnih kadrova u radnom odnosu na neodređeno vrijeme sa punim radnim vremenom ima najmanje jedno lice sa završenim: 1) tehnološkim fakultetom (prehrambeni smjer), veterinarskim fakultetom ili poljoprivrednim fakultetom (prehrambeni smjer) sa zvanjem specijaliste, mastera, magistra ili doktora nauka iz oblasti bezbjednosti hrane ili hrane za životinje, ili 2) medicinskim fakultetom (smjer sanitarno inženjerstvo ili farmacija) sa zvanjem specijaliste, mastera, magistra ili doktora nauka iz oblasti bezbjednosti hrane ili hrane za životinje ili specijaliste medicinske mikrobiologije, ili 3) tehnološkim fakultetom (hemijski smjer) ili prirodno-matematičkim fakultetom (smjer hemija) sa zvanjem specijaliste, mastera, magistra ili doktora nauka iz oblasti bezbjednosti hrane ili hrane za životinje, ili 4) završenim poljoprivrednim fakultetom (smjer animalna proizvodnja) sa zvanjem specijaliste, mastera, magistra ili doktora nauka iz oblasti bezbjednosti hrane ili hrane za životinje ukoliko se rade samo analize hrane za životinje (stav 4).

U postupku ocjenjivanja ustavnosti i zakonitosti osporenog opšteg akta Sud je imao u vidu odredbe Ustava u odnosu na koje je osporena njegova ustavnost, kao i odredbe koje su prema ocjeni Suda od značaja za ocjenjivanje ustavnosti istog, a kojim je utvrđeno: da se ustavno uređenje Republike temelji, između ostalog, na vladavini prava, te na parlamentarnoj demokratiji i podjeli vlasti (član 5. stav 1. al. 4. i 7), da su građani Republike Srpske ravnopravni u slobodama, pravima i dužnostima, jednaki su pred zakonom i uživaju istu pravnu zaštitu, bez obzira na rasu, pol, jezik, nacionalnu pripadnost, vjeroispovijest, socijalno porijeklo, rođenje, obrazovanje, imovno stanje, političko i drugo uvjerenje, društveni položaj ili drugo lično svojstvo (član 10), da se ekonomsko i socijalno uređenje zasniva na ravnopravnosti svih oblika svojine i slobodnom privređivanju, samostalnosti preduzeća i drugih oblika privređivanja u sticanju i raspodjeli dobiti i slobodnom kretanju robe, rada i kapitala u Republici kao jedinstvenom privrednom prostoru (član 50), da se slobodno preduzetništvo može zakonom ograničiti radi zaštite interesa Republike, čovjekove okoline, zdravlja i bezbjednosti ljudi i da su zabranjeni monopoli (član 52), da Republika uređuje i obezbjeđuje, između ostalog, ustavnost i zakonitost, pravni položaj preduzeća i drugih organizacija, njihovih udruženja i komora, osnovne ciljeve i pravce privrednog, naučnog, tehnološkog razvoja, razvoja poljoprivrede i sela, politiku i mjere za usmjeravanje razvoja, organizaciju, nadležnosti i rad državnih organa (tač. 4, 6, 8. i 10. Amandmana XXXII na Ustav Republike Srpske, kojim je zamijenjen član 68. Ustava), kao i da zakoni, statuti, drugi propisi i opšti akti moraju biti u saglasnosti sa Ustavom, a propisi i drugi opšti akti moraju biti u saglasnosti sa zakonom (član 108).

Pored navedenih ustavnih odredaba, Sud je, u konkretnom slučaju, imao u vidu da je Zakonom o hrani („Službeni glasnik Republike Srpske” broj 19/17) propisano: da je subjekat u poslovanju sa hranom i hranom za životinje, osim subjekta koji obavlja djelatnost primarne proizvodnje, dužan da uspostavi i sprovodi u svim fazama proizvodnje, prerade i prometa hrane sistem samokontrole, zasnovan na principima dobre proizvođačke prakse i dobre higijenske prakse, analize rizika i kritičnih kontrolnih tačaka - HACCP, da je za sprovođenje sistema iz stava 1. ovog člana subjekat u poslovanju sa hranom obavezan da ima zaposleno odgovorno lice, da je subjekat u poslovanju sa hranom u maloprodajnim objektima, uključujući skladištenje, preradu, doradu i pripremu hrane u maloprodajnim i ugostiteljskim objektima, dužan da obezbijedi sistemsko sprovođenje uslova higijene hrane, kao i mikrobioloških kriterijuma za hranu (član 26. st. 1, 2, 3), da je subjekat u poslovanju sa hranom i hranom za životinje obavezan da obezbijedi sistemsko sprovođenje opštih i specifičnih uslova higijene hrane, kao i mikrobioloških kriterijuma za hranu i hranu za životinje koje utvrđuje Ministarstvo na osnovu posebnih propisa, da je subjekat u poslovanju sa hranom koji obavlja djelatnost primarne proizvodnje obavezan da uspostavi i sprovodi redovne kontrole higijenskih uslova proizvodnje u svakom objektu pod njegovom kontrolom, da je subjekat u poslovanju sa hranom sve obavezne mikrobiološke kriterijume i ostale mikrobiološke zahtjeve specifične za poslovanje sa hranom dužan da uvrsti u svoj plan samokontrole koji se odnosi na kriterijume bezbjednosti hrane, kao i kriterijume higijene procesa proizvodnje, kao i da sprovodi laboratorijske analize u proizvodnji i prometu hrane, da je subjekat u poslovanju sa hranom u proizvodnji, preradi i prometu na veliko hrane dužan da obezbijedi dokaz o bezbjednosti hrane na osnovu laboratorijskih analiza hrane u ovlašćenoj ili službenoj laboratoriji (član 27. st. 1, 2, 3. i 4), da laboratorijska ispitivanja hrane i hrane za životinje može da vrši: 1) ovlašćena ispitna laboratorija, 2) službena laboratorija i 3) referentna laboratorija (član 44. stav 1), da je ovlašćena ispitna laboratorija laboratorija koju ministar rješenjem ovlasti za obavljanje laboratorijske djelatnosti i vršenje pojedinih metoda ispitivanja ili područja ispitivanja hrane i hrane za životinje, da ministar, uz pribavljeno mišljenje Ministarstva zdravlja, donosi pravilnik kojim se propisuju uslovi koje je ovlašćena ispitna laboratorija obavezna da ispunjava, kao i postupak davanja ovlašćenja (član 45. st. 1. i 9), da je službena laboratorija ovlašćena laboratorija koja ispunjava uslove propisane pravilnikom i za koju ministar, uz pribavljeno mišljenje Ministarstva zdravlja, donese rješenje o ovlašćenju za obavljanje službenih kontrola, da ministar, uz pribavljeno mišljenje Ministarstva zdravlja, donosi pravilnik kojim se propisuju uslovi koje je službena laboratorija obavezna da ispunjava, postupak davanja ovlašćenja, kao i obrazac godišnjeg izvještaja (član 46. st. 1. i 7), da je referentna laboratorija službena laboratorija koju Vlada na prijedlog Ministarstva ovlasti kao referentnu laboratoriju za specifične metode ispitivanja hrane i hrane za životinje, da je referentna laboratorija dužna da ispunjava uslove utvrđene posebnim propisima i ima akreditovane metode u skladu sa propisima o akreditaciji (član 47. st. 1. i 2). Sud konstatuje da pojam ministar, u smislu Zakona o hrani, podrazumijeva ministra poljoprivrede, šumarstva i vodoprivrede (član 17. stav 3. ovog zakona).

Takođe, Sud je uzeo u obzir da je Zakonom o republičkoj upravi („Službeni glasnik Republike Srpske“ br. 115/18, 111/21, 15/22, 56/22, 132/22 i 90/23) utvrđeno: da poslove uprave obavljaju ministarstva, republičke uprave i republičke upravne organizacije (član 12. stav 1), da organi uprave donose pravilnike, naredbe, uputstva i druge opšte akte, te da se pravilnikom razrađuju pojedine odredbe zakona ili propisa Vlade (član 63. st. 1. i 2), da organi uprave mogu donositi propise iz člana 63. ovog zakona samo kada su za to izričito ovlašćeni zakonom ili propisom Vlade (član 64. stav 1), da ministar predstavlja ministarstvo, donosi propise iz člana 63. stav 1. ovog zakona i rješenja u upravnim i drugim pojedinačnim stvarima, odlučuje o pravima i dužnostima zaposlenih u ministarstvu i odlučuje o drugim pitanjima iz djelokruga ministarstva (član 76. stav 2).

Imajući u vidu navedene ustavne i zakonske odredbe, Sud je stanovišta da je, saglasno članu 45. stav 9. i članu 46. stav 7. Zakona o hrani, ministar poljoprivrede, šumarstva i vodoprivrede bio nadležan da osporenim pravilnikom propiše, između ostalog, i uslove koje u pogledu kadra treba da ispunjavaju ovlašćene ispitne i službene laboratorije za analizu hrane i hrane za životinje (član 1. tog pravilnika).

Isto tako, Sud je ocijenio da je, uređujući kao u osporenom članu 2. ovog pravilnika, ministar postupao u granicama svojih ustavnih i zakonskih ovlašćenja, jer istim nije propisao suprotno navedenom zakonu, već je ovom odredbom u podzakonski tekst, u sadržinski neizmijenjenom obliku i uz potpuni izostanak razrade, preuzeo odredbe člana 45. stav 1, člana 44. stav 2. i člana 46. stav 1. Zakona o hrani.

Nadalje, Sud je stanovišta da čl. 1. i 2. Pravilnika donosilac osporenog akta nije uredio suprotno članu 44. Zakona o hrani, a kako pogrešno smatra predlagač, jer navedenim odredbama Pravilnika nije izmijenio suštinu ovog zakonskog propisivanja, prema kojem laboratorijska ispitivanja hrane i hrane za životinje mogu da vrše ovlašćena ispitna laboratorija, službena laboratorija i referentna laboratorija.

Prema ocjeni Suda, navodima da je ministar, propuštajući da čl. 1. i 2. Pravilnika uredi uslove koje treba da ispunjavaju referentne laboratorije, propisao suprotno članu 44. Zakona o hrani, podnosilac prijedloga ove odredbe Pravilnika neosnovano stavlja u kontekst predmetnog zakonskog normiranja, jer njime, kao ni drugim odredbama ovog zakona, ministar nije ovlašćen da uredi uslove u pogledu referentnih laboratorija.

Pored toga, Ustavni sud ukazuje da, saglasno članu 115. Ustava, kojim je utvrđen standard ocjene u postupcima kontrole ustavnosti i zakonitosti, ovaj sud nije nadležan za postupanje po zahtjevima za ocjenu ustavnosti opštih akata zbog toga što određeno pitanje istima nije uređeno, a davalac inicijative smatra da bi trebalo da bude. Zahtjev iz konkretne pravne stvari se, prema ocjeni Suda, u suštini svodi na prijedlog za izmjenu i dopunu osporenog pravilnika, što ne spada u nadležnost ovog suda. Činjenica da osporenim odredbama Pravilnika nije propisano sve ono što predlagač smatra da treba da bude propisano ne znači istovremeno da je taj opšti akt neustavan, a nezadovoljstvo predlagača osporenim propisivanjem nije od ustavnopravnog značaja.

Pored ovoga, Sud je imao u vidu da se, u smislu člana 10. Ustava, načelo ravnopravnosti, odnosno zabrana diskriminacije, kao jedno od osnovnih ljudskih prava, odnosi na građane, dakle fizička lica, i to u pogledu njihovih ličnih svojstava. S tim u vezi, navodi predlagača, prema kojima su propisivanjem iz čl. 7. i 8. Pravilnika određene ovlašćene i službene laboratorije dovedene u neravnopravan položaj, te su degradirane i diskriminisane, a propisivanje obavezne struke iz člana 8. stav 2. tačka 3) predstavlja diskriminaciju „stručnih potencijala koju posjeduju naučna zvanja hemičara“, ne mogu se dovesti u vezu sa jemstvima iz člana 10. Ustava, zbog čega su isti, prema ocjeni Suda, neosnovani.

Pitanje potrebe da se predmetna materija uredi na osporeni način je, prema ocjeni Suda, stvar cjelishodne procjene donosioca Pravilnika, a opravdanost osporenog rješenja, te pitanje stručnosti i iskustva lica koja mogu biti angažovana u okviru sistema službene analize hrane i hrane za životinje, kao i da li je trebalo na drugačiji način urediti krug ovih subjekata, prema članu 115. Ustava, ne ulazi u okvir ustavnosudske kontrole.

Nadalje, Sud je utvrdio da prema članu 115. Ustava Republike Srpske, Ustavni sud nije nadležan da ocjenjuje da li su odredbe osporenog člana 7. Pravilnika međusobno protivrječne, te da li je ovaj pravilnik u skladu sa propisima Evropske unije, niti da cijeni njegovu praktičnu primjenu.

Na osnovu izloženog odlučeno je kao u izreci ove odluke.

Ovu odluku Ustavni sud je donio u sastavu: predsjednik Suda mr Džerard Selman i sudije: Vojin Bojanić, Svetlana Brković, Amor Bukić, Zlatko Kulenović, prof. dr Radomir V. Lukić, prof. dr Ivanka Marković, prof. dr Darko Radić i akademik prof. dr Snežana Savić.

PREDSJEDNIK

USTAVNOG SUDA

Mr Džerard Selman

Broj: U-45/24

28. maj 2025. godine