Ustavni sud Republike Srpske, na osnovu člana 115. Ustava Republike Srpske i člana 37. stav 1. tačka a i člana 61. stav 1. tačka d Zakona o Ustavnom sudu Republike Srpske („Službeni glasnik Republike Srpske“ broj 104/11 i 92/12), na sjednici održanoj 26. juna 2014. godine,   d o n i o  je

 R J E Š E NjE

        Ne prihvata se inicijativa za pokretanje postupka za ocjenjivanje ustavnosti i zakonitosti presuda Osnovnog suda u Banjaluci br: PS-295/93 od 8. juna 1999. godine, P-3029/99 od 1. marta 2000. godnine i RS-129/92 od 10. maja 2011. godine.

O b r a z l o ž e nj e

          Mirjana Zrnić iz Banjaluke dala je Ustavnom sudu Republike Srpske (u daljem tekstu: Sud) inicijativu za pokretanje postupka za ocjenjivanje ustavnosti i zakonitosti presuda Osnovnog suda u Banjaluci br: PS-295/93 od 8. juna 1999. godine, P-3029/99 od 1. marta 2000. godine i RS-129/92 od 10. maja 2011. godine. Iako je, postupajući po nalogu Suda da uredi inicijativu, davalac suštinski precizirao predmetne presude Osnovnog suda u Banjaluci kao akte osporene inicijativom, istom se, u kontekstu višestepenosti postupka u građanskopravnim stvarima, ukazuje na neujednačenost stavova postupajućih sudova, koji su, rješavajući u okviru svojih nadležnosti, zauzimali različita stanovišta o tome da li je Razvojna banka, AD Banja Luka pravni sljedbenik Službe društvenog knjigovodstva u Socijalističkoj Republici Bosni i Hercegovini, filijala Banja Luka, odnosno Službe za platni promet i finansijsku kontrolu Republike Srpske, filijala Banja Luka. U obrazloženju inicijative se ističe da je Osnovni sud  u Banjoj Luci u presudama br: PS-295/93 od 8. juna 1999. godine i P-3029/99 od 1. marta 2000. godine prihvatio postojanje pasivne ligitimacije na strani tužene, tj. Razvojne banke, AD Banja Luka, odnosno o ovoj legitimaciji nije ni raspravljao, dok je u presudi broj: RS-129/92 od 10. maja 2011. godine, utvrdio da tužena Razvojna banka, AD Banja Luka nije pravni sljedbenik Službe društvenog knjigovodstva u Socijalističkoj Republici Bosni i Hercegovini, filijala Banja Luka, odnosno Službe za platni promet i finansijsku kontrolu Republike Srpske, filijala Banja Luka, te da stoga nije pasivno legitimisana kao strana u postupku. Nepostojanje jedinstvenog stava tog suda o predmetnom pitanju je, kako se pojašnjava u inicijativi, dovelo do povreda odredaba Zakona o parničnom postupku, ali i do pogrešne primjene materijalnog prava. S obzirom na navedeno, davalac inicijative traži od Suda da donese odluku kojom će i konačno rješiti pitanje pravnog sljedbenika predmetne institucije.

Osporenom presudom Osnovnog suda u Banjaluci broj: PS-295/93 od 8. juna 1999. godine, obavezana je tužena, Razvojna banka AD Banja Luka, da tužiocu, „EKOR-BIRO“ iz Banje Luke, vl. Mirjane Zrnić, isplati presudom određeni novčani iznos, a na ime naknade štete, te da tužiteljici omogući nesmetan rad radi obavljanja novčanog prometa na, u presudi, naznačenom žiro računu.

 Osporenom presudom Osnovnog suda u Banjaluci broj: P-3029/99 od 1. marta 2000. godine, u cijelosti je, kao neosnovan, odbijen tužbeni zahtjev tužiteljice Mirjane Zrnić protiv tužene Razvojne Banke, AD Banja Luka, za naknadu materijalne štete. Tužiteljica je, nadalje, obavezana da tuženoj nadoknadi troškove predmetnog parničnog postupka.

Osporenom presudom Osnovnog suda u Banjaluci broj: RS-129/92, od 10. maja 2011. godine, odbijen je tužbeni zahtjev tužiteljice Mirjane Zrnić kojim je od postupajućeg Suda traženo da obaveže tuženu Razvojnu Banku, AD Banja Luka da joj nadoknadi određenu materijalnu i nematerijalnu štetu.

U postupku ocjenjivanja ustavnosti i zakonitosti osporenih presuda Sud je imao u vidu da, prema odredbi člana 115. stav 1. tačke 1. i 2. Ustava Republike Srpske, Sud odlučuje o saglasnosti zakona, drugih propisa i opštih akata sa Ustavom i saglasnosti propisa i opštih akata sa zakonom. 

Po ocjeni ovog Suda, osporeni akti ne sadrže opšte pravne norme, već je njima Osnovni sud u Banjaluci odlučivao o pojedinačnim pravima i obavezama, tj. tužbenim zahtjevima koje je davalac ove inicijative imao prema Razvojnoj banci, A.D. Banja Luka. Dakle, individualno određeni subjekt je nosilac prava čija je zaštita obezbijeđena u postupku pred nadležnim redovnim sudom. Prema tome, osporeni akti nemaju karakter opštih akata za koje je, u smislu odredbe člana 115. Ustava, predviđena ustavnosudska kontrola, zbog čega Sud nije nadležan da ocjenjuje njihovu ustavnost i zakonitost, niti je, pak, shodno članu 115. Ustava, nadležan da utvrđuje činjenice koje su od značaja za odlučivanje u pojedinačnim građanskopravnim stvarima.

S obzirom na navedeno Sud je, na osnovu člana 37. stav 1. tačka a Zakona o Ustavnom sudu Republike Srpske („Službeni glasnik Republike Srpske“ br. 104/11 i 92/12), odlučio da, zbog nenadležnosti, ne prihvati inicijativu.

Imajući u vidu navedeno Sud je odlučio kao u izreci ovog rješenja.  

Ovo rješenje Ustavni sud je donio u sastavu: predsjednik Suda Džerard Selman i sudije: Milenko Arapović, Vojin Bojanić, Amor Bukić, Zlatko Kulenović, Zoran Lipovac, prof. dr Duško Medić, prof. dr Marko Rajčević i akademik prof. dr Snežana Savić.

Broj: U-48/13                                                                                          PREDSJEDNIK

26. jun 2014. godine                                                                            USTAVNOG SUDA           

                                                                                                                  Džerard Selman