Ustavni sud Republike Srpske, na osnovu člana 115. Ustava Republike Srpske, člana 37. stav 1. tačka a),  člana 40. stav 5.  i  člana 61. stav 1. tač. g) i d) Zakona o Ustavnom sudu Republike Srpske („Službeni glasnik Republike Srpske“ br. 104/11 i 92/12), na sjednici održanoj 23. juna 2021. godine,  d o n i o   j e

R J E Š E Nj E

            Ne prihvata se inicijativa za ocjenjivanje ustavnosti člana 11, člana 12, člana 54 stav 1. tačka 5,  člana 57, člana 70 stav 1. tačka 26. i stav 2,  člana 71. stav 1. tač. 1) i 2) i stav 2.  i  člana 72. Zakona o oružju i municiji  ("Službeni glasnik Republike Srpske" br. 26/16, 18/17 31/18 i 58/19).

            Ne prihvata se  inicijativa za pokretanje postupka za ocjenjivanje saglasnosti člana 6. tač. 9. i 11. Zakona o oružju i municiji  ("Službeni glasnik Republike Srpske" br. 26/16, 18/17, 31/18 i 58/19) sa članom 50. Zakona o lovstvu ("Službeni glasnik Republike Srpske" br. 60/09 i 50/13). 

O b r a z l o ž e nj e

            Vlado Jovanić iz Banje Luke dao je Ustavnom sudu Republike Srpske inicijativu za pokretanje postupka za ocjenjivanje ustavnosti člana 6. tač. 9. i 11, te čl. 11, 12, 54, 57, 70, 71. i 72. Zakona o oružju i municiji  ("Službeni glasnik Republike Srpske" br. 26/16, 18/17, 31/18 i 58/19) i člana 50. Zakona o lovstvu ("Službeni glasnik Republike Srpske" br. 60/09 i 50/13). Iz sadržine inicijative, koja je precizirana na zahtjev Suda, proizlazi da su dati konkretni razlozi osporavanja člana 6. tač. 9. i 11, člana 54. stav 1. tačka 5, člana 70. stav 1. tačka 26. i stav 2. i člana 71. stav 1. tač. 1) i 2) i stav 2. Zakona o oružju i municiji, dok se za ostale osporene odredbe ovog zakona (čl. 11, 12, 57. i 72) uopšteno navodi da se njima povređuje pravo na imovinu. Kao razlog osporavanja odredaba člana 6. tač. 9. i 11. Zakona o oružju i municiji davalac inicijative navodi da su te odredbe nepotpune, nejasne i nedorečene u pogledu kategorizacije oružja, kao i podataka koji se unose u oružni list, te ukazuje  na međusobnu neusaglašenost odredaba ovog zakona, ali  i na njihovu neusaglašenost sa odredbama Zakona o lovstvu, što je  naveo i kao razlog osporavanja člana 50. Zakona o lovstvu. Pored toga, davalac inicijative navodi da osporene odredbe Zakona o oružju i municiji,  iz kojih proizlazi da se vlasniku oduzima njegovo oružje zbog toga što u propisanom roku nije podnio zahtjev za izdavanje novog oružnog lista, odnosno zbog toga što nije produžio važenje oružnog lista, dovode u pitanje pravo na imovinu koja, kako navodi, ima određenu materijalnu vrijednost i u vezi s tim ukazuje na član 68. tačka 6. Ustava Republike Srpske, član II/3 k) Ustava Bosne i Hercegovine i  član 1. Protokola broj 1. uz Evropsku konvenciju za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda. Obrazlažući navedeno davalac inicijative ukazuje na rješenja ove materije u susjednim državama, kao i na posljedice koje nastaju primjenom ovakvih zakonskih rješenja, odnosno nemogućnosti građana da, zbog ovakvih prekršaja, prođu bezbjednosnu provjeru, odnosno da ispune uslove iz člana 11. Zakona o oružju i municiji, pa samim tim ni  da nabave ili naslijede oružje za koje su emotivno vezani. U inicijativi je, takođe, zatraženo od Suda da odgovori na određena pitanja, odnosno da se izjasni o razlozima kojima se rukovodio zakonodavac prilikom usvajanja osporenih zakonskih rješenja, kao i da zauzme stav kojim će ukloniti sve nedorečenosti kako bi se zaštitili građani i njihova imovina od mogućih zloupotreba. 

            U odgovoru na navode iz inicijative, koji je Sudu dostavila Narodna skupština Republike Srpske, navodi se prije svega da je inicijativa nepotpuna i neuredna, te da ne stoje navodi izneseni u njoj. Obrazlažući ovakav stav navode da davalac inicijative osporava ustavnost člana 6. tač. 9. i 11, i članove 11, 12, 54, 57, 70, 71. i 72. Zakona o oružju i municiji, kao i član 50. Zakona o lovstvu, ali da se iz podnesenog obrazloženja ne može izvući takav zaključak, jer isti u potpunosti propušta da osporene odredbe dovede u korelaciju sa Ustavom, odnosno ne navodi koji je konkretno član Ustava povrijeđen u ovom slučaju, te se zakonodavac dovodi u nezahvalnu poziciju da se o zakonu tj. osporavanim odredbama istog, očituje načelno i uopšteno, kao i to da mora pretpostaviti koji su članovi Ustava navodno povrijeđeni. U odgovoru su, između ostalog,  kao neosnovani osporeni navodi davaoca inicijative da oduzimanje oružja, na način kako je to propisano odredbama člana 54. Zakona o oružju i municiji, predstavlja povredu građanskih prava u vezi sa ličnom imovinom i posjedovanjem određene stvari, jer je, kako se navodi, u slučaju oduzimanja zakonom predviđena pravična naknada vlasnicima oružja koji su oružje nabavili u skladu sa zakonskim odredbama, te u vezi s tim ukazuju na član 56. Ustava i zaključuju da su osporene odredbe Zakona u okviru Ustavom datih ograničenja. U odgovoru se, takođe, ukazuje da prema Zakonu oduzeto oružje ne postaje vlasništvo Ministarstva, već Republike Srpske, te da sve obaveze Ministarstva vezano za navedeno oružje proizlaze iz zakonom utvrđene nadležnosti, a sva eventualna korist koja se može ostvariti sticanjem vlasništva nad oduzetim oružjem pripada Republici. Nadalje, u odgovoru se navodi da je oružje opasna stvar koja često predstavlja sredstvo izvršenja krivičnih djela i prekršaja, sredstvo za rad pojedinih kategorija zaposlenih osoba, kao i sredstvo za bavljenje pojedinim sportskim kategorijama i kao takvo ono ima karakter stvari ograničene u pravnom prometu budući da se radi o predmetu kojim se mora postupati s posebnom pažnjom, za šta postoje jasna zakonska pravila u pogledu čuvanja, pravilne i stručne upotrebe, nošenja, prenošenja, držanja, itd. S tim u vezi, kako se navodi u odgovoru, propisivanje restriktivnih uslova vezanih za nabavku, nošenje, posjedovanje i korišćenje oružja ukazuje na opredjeljenje zakonodavca u pogledu stepena sigurnosti, kako opšte, tako i lične koju želi na svojoj teritoriji. Uz to, u odgovoru je naglašeno da organi za donošenje propisa mogu propisivati prekršajne sankcije za povrede propisa koje oni donose u okviru svoje nadležnosti utvrđene Ustavom i zakonom, te da je navedeni princip ispoštovan kod donošenja predmetnog zakona, kao i da je opšta svrha propisivanja i izricanja prekršajnih sankcija suzbijanje protivpravnih djelovanja kojima se ugrožavaju ili povređuju vrijednosti zaštićene prekršajnim zakonodavstvom te je, u tom smislu, svrha propisivanja i izricanja prekršajnih sankcija zbog ponašanja suprotno odredbama Zakona suzbijanje nezakonitog nabavljanja, držanja i nošenja oružja i generalno postupanja van zakonom propisanih okvira. U odgovoru su, takođe, osporeni i ostali  navodi davaoca inicijative i naglašeno je da je zakonodavac, donoseći predmetni zakon, ostao u granicama Ustavom zajemčenih ovlašćenja te se, rukovodeći razlozima cjelishodnosti i zaštite opšteg interesa pri usvajanju istog, stavio u funkciju očuvanja njegovih temeljnih načela, kao i da nije u nadležnosti Ustavnog suda da razmatra navode o međusobnoj neusaglašenosti zakona, imajući u vidu da se radi o aktima istog donosioca koji su iste pravne snage.

            Odredbama Zakona o oružju i municiji ("Službeni glasnik Republike Srpske" br. 26/16, 31/18 i 58/19), koje su osporene inicijativom, propisano je: članom 6. da je lovačko oružje vatreno oružje sa kojim se smije loviti divljač u skladu sa propisima o lovstvu  (tačka 9), a sportsko oružje  vatreno, vazdušno i hladno oružje i oružje sa tetivom ili oprugom koje se koristi u streljaštvu i drugim sportovima (tačka 11); članom 11. da se oružje iz kategorije B može nabavljati samo na osnovu odobrenja nadležnog organa (stav 1), da se odobrenje za nabavljanje oružja iz kategorije B izdaje fizičkom licu koje ispunjava opšte i posebne uslove (stav 2), da opšte uslove za izdavanje odobrenja za nabavljanje oružja ispunjava lice koje: 1) ima navršenu 21 godinu - za oružje za ličnu bezbjednost, a za sportsko i lovačko oružje - navršenih 18 godina, 2) ima opravdan razlog za nabavljanje oružja, 3) nije osuđivano za krivično djelo za koje se goni po službenoj dužnosti propisano Krivičnim zakonom Republike Srpske i Krivičnim zakonom Bosne i Hercegovine, osim za krivična djela protiv bezbjednosti javnog saobraćaja, 4) protiv koga se ne vodi krivični postupak za krivično djelo za koje se goni po službenoj dužnosti propisano Krivičnim zakonom Republike Srpske i Krivičnim zakonom Bosne i Hercegovine, osim za krivična djela protiv bezbjednosti javnog saobraćaja, 5) nije kažnjavano, odnosno oglašeno odgovornim za prekršaj protiv javnog reda i mira sa obilježjima nasilja, prekršaj propisan ovim zakonom ili prekršaj sa obilježjima nasilja propisan drugim zakonom i 6) da ne postoje okolnosti koje negativno utiču na interese bezbjednosti, kao što su: češće i prekomjerno uživanje alkohola, konzumiranje opojnih droga ili drugih omamljujućih sredstava, izraženo poremećeni porodični odnosi, sukobi sa okolinom, agresivno i ekscesno ponašanje i druge okolnosti koje lice čine nepodobnim za posjedovanje oružja (stav 3), da posebne uslove za izdavanje odobrenja za nabavljanje oružja ispunjava lice koje je: 1) zdravstveno sposobno za držanje i nošenje vatrenog oružja i 2) obučeno za rukovanje vatrenim oružjem (stav 4), da lice koje podnese zahtjev za izdavanje odobrenja i nabavljanje oružja iste vrste na osnovu važećeg oružnog lista ne dokazuje ispunjenost uslova iz stava 2. ovog člana (stav 5), da zahtjev za izdavanje odobrenja za nabavljanje oružja cijeni nadležni organ (stav 6) i da način utvrđivanja opravdanosti zahtjeva iz stava 6. ovog člana podzakonskim aktom detaljnije propisuje ministar (stav 7); članom 12. da fizičko lice ima opravdan razlog iz člana 11. stav 3. tačka 2) ovog zakona, za nabavljanje oružja za ličnu bezbjednost, ukoliko učini vjerovatnim da bi mu mogla biti ugrožena lična bezbjednost ili zbog drugih okolnosti (stav 1), da fizičko lice ima opravdan razlog iz člana 11. stav 3. tačka 2) ovog zakona za nabavljanje lovačkog oružja ukoliko ima položen lovački ispit i član je lovačkog udruženja koje gazduje određenom teritorijom i ima odobrenje nadležnog ministarstva, što dokazuje uvjerenjem o članstvu u lovačkom udruženju i položenom lovačkom ispitu (stav 2), da izuzetno od stava 2. ovog člana zakona, fizičko lice ima opravdan razlog za nabavljanje lovačkog oružja ukoliko je oružje: 1) neophodno radi zaštite stada stoke (više od 20 grla krava i junica i/ili više od 40 grla ovaca i koza)  i 2) ako se radi o oružju stečenom po osnovu nasljeđa (stav 3), da fizičko lice ima opravdan razlog za nabavljanje sportskog oružja iz člana 11. stav 3. t. 4) i 6)  ovog zakona ukoliko je član sportske streljačke organizacije, što dokazuje uvjerenjem (stav 4), da se postojanje uslova iz člana 11. stav 3. tačka 4) ovog zakona dokazuje uvjerenjem o nevođenju krivičnog postupka, izdatog od nadležnog suda (stav 5), da postojanje uslova iz člana 11. stav 3. t. 3) i 5) ovog zakona (kaznena i prekršajna evidencija) utvrđuje nadležni organ po službenoj dužnosti, a u slučaju da nadležni organ nije u mogućnosti službenim putem izvršiti navedenu provjeru zbog različito regulisane materije drugim zakonodavstvima, lice će se uputiti da tražene podatke dostavi lično (stav 6), da se postojanje uslova, odnosno okolnosti iz člana 11. stav 3. t. 2) i 6) i stav 3. ovog člana utvrđuje nadležni organ (stav 7), te  da  je u slučaju prestanka članstva u lovačkom udruženju, lovačko udruženje dužno u roku od osam dana od dana prestanka članstva da dostavi nadležnom organu dokaz o prestanku članstva (stav 8); članom 54. da će nadležna policijska uprava oduzeti oružje, municiju i isprave o oružju fizičkom licu ako ne postupi u skladu sa članom 27. stav 5. ovog zakona (stav 1. tačka 5); članom 57. da će nadležni organ privremeno oduzeti oružje, municiju i isprave o oružju u slučaju vođenja postupka: 1) za krivično djelo koje se goni po službenoj dužnosti propisano Krivičnim zakonom Republike Srpske i Krivičnim zakonom Bosne i Hercegovine, osim za krivična djela protiv bezbjednosti javnog saobraćaja, i 2) za prekršaj protiv javnog reda i mira sa obilježjima nasilja, prekršaj propisan ovim zakonom ili prekršaj sa obilježjima nasilja propisan drugim zakonom (stav 1), da za oduzeto oružje, municiju i isprave o oružju nadležni organ izdaje potvrdu o privremenom oduzimanju (stav 2) i da se  oružje, municija i isprave o oružju iz stava 1. ovog člana deponuju u nadležnoj organizacionoj jedinici Ministarstva koja ju je privremeno oduzela, a ukoliko se u postupku utvrdi da vlasnik nije prekršajno, odnosno krivično odgovoran vraća se vlasniku (stav 3); članom  70. stav 1. ovog zakona  da će se novčanom kaznom od 1.200 KM do 1.500 KM kazniti za prekršaj fizičko lice ako do 30. juna 2017. godine ne podnese zahtjev za zamjenu nevažećeg oružnog lista, odnosno izdavanje oružnog lista (član 75) (tačka 26), te da se za prekršaj iz stav 1. ovog člana, pored novčane kazne izriče zaštitna mjera oduzimanja oružja, municije, bitnih dijelova oružja, kao i isprave o oružju (stav 2); članom 71. da će se novčanom kaznom od 800 KM do 1.200 KM kazniti za prekršaj fizičko lice ako: u propisanom roku ne podnese zahtjev za izdavanje oružnog lista (član 25. stav 1) (tačka 1) i najkasnije 30 dana prije isteka roka važenja oružnog lista ne podnese zahtjev za izdavanje novog oružnog lista (član 27. stav 5) (tačka 2), te da se za prekršaj iz stava 1. ovog člana, pored novčane kazne, izriče i zaštitna mjera oduzimanja oružja, bitnih dijelova oružja, kao i isprava o oružju (stav 2); članom 72. da će se novčanom kaznom od 500 KM do 1.000 KM kazniti za prekršaj fizičko lice ako: 1) ne obavijesti nadležni organ o promjeni zdravstvenog stanja, a koje može uticati na sposobnost za držanje i nošenje oružja (član 14. stav 1), 2)) u propisanom roku ne obavijesti nadležni organ u slučaju zamjene oružja (član 26. stav 3)) u propisanom roku ne obavijesti nadležni organ u slučaju prodaje oružja (član 37. stav 2), 4)), ne prijavi trajno onesposobljeno oružje (član 38. stav 3), 5)), u propisanom roku ne prijavi promjenu prebivališta (član 39), 6)), prenosi sportsko oružje bez isprave streljačke organizacije (član 49. stav 2), 7)), u slučaju smrti vlasnika oružja u propisanom roku ne preda oružje nadležnom organu (član 51), 8)), u roku od šest mjeseci od dana pravosnažnosti rješenja o nasljeđivanju ne postupi u skladu sa ovim zakonom (član 52. stav 1) i 9)), u slučaju napuštanja mjesta prebivališta duže od 60 dana ne preda oružje nadležnom organu, ovlašćenom prodavcu oružja, ovlašćenom serviseru oružja ili fizičkom licu (član 53), te da se za prekršaj iz stava 1. ovog člana pored novčane kazne izriče i zaštitna mjera oduzimanja oružja, municije, kao i isprava o oružju (stav 2).

            Osporenim članom 50.  Zakona o lovstvu ("Službeni glasnik Republike Srpske" br. 60/09 i 50/13) propisano je da je odstrel divljači dozvoljen samo lovačkom puškom kuglarom sa izolučenom cijevi i puškom sačmaricom (stav 1), da se puškom kuglarom lovi divljač visokog lova, a puškom sačmaricom divljač niskog lova (stav 2), da je odstrel jelena, srne, divokoze, muflona, medvjeda i velikog tetrijeba  dozvoljen puškom kuglarom sa izolučenim cijevi,  određenog kalibra (stav 3), te da je izuzetno od stava 2. ovog člana lov divlje svinje  dozvoljen puškom sačmaricom, metkom sa jednom kuglom (stav 4).     

            U postupku razmatranja navoda iz inicijative Sud je imao u vidu da je Ustavom Republike Srpske utvrđeno: da se ustavno uređenje Republike temelji, pored ostalog, na garantovanju i zaštiti ljudskih sloboda i prava  u skladu sa međunarodnim standardima, te na vladavini prava (član 5. stav 1. al. 1. i 4), da je život čovjeka neprikosnoven (član 11. stav 1), da su sloboda i lična bezbjednost nepovredivi (član 12. stav 1), da su ljudsko dostojanstvo, tjelesni i duhovni integritet, čovjekova privatnost, lični i porodični život nepovredivi (član 13. stav 1), da se slobode i prava ostvaruju, a dužnosti ispunjavaju neposredno na osnovu Ustava, osim kada je Ustavom predviđeno da se uslovi za ostvarivanje pojedinih od njih utvrđuju zakonom, te da se zakonom može propisati način ostvarivanja pojedinih prava i sloboda samo kada je to neophodno za njihovo ostvarivanje (član 49. st. 1. i 2), da se zakonom može ograničiti ili oduzeti pravo svojine, uz pravičnu naknadu (član 56), da Republika uređuje i obezbjeđuje, pored ostalog, bezbjednost, ostvarivanje i zaštitu ljudskih prava i sloboda, te svojinske i obligacione odnose i zaštitu svih oblika svojine (tač. 2, 5. i 6. Amandmana XXXII na Ustav Republike Srpske, kojim je zamijenjen član 68. Ustava), te da Narodna skupština donosi zakone, druge propise i opšte akte (član 70. stav 1. tačka 2).

            Prilikom razmatranja ustavnosti osporenih odredaba Zakona o oružju i municiji Sud je imao u vidu da pravo na imovinu uživa zaštitu i člana 1. Protokola broj 1. uz Evropsku konvenciju za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda, kojim je utvrđeno da svako fizičko i pravno lice ima pravo na neometano uživanje svoje imovine i da niko ne može biti lišen svoje imovine, osim u javnom interesu i pod uslovima predviđenim zakonom i opštim načelima međunarodnog prava (stav 1), te da prethodne odredbe, međutim, ni na koji način ne utiču na pravo države da primjenjuje zakone koje smatra potrebnim da bi regulisala korišćenje imovine u skladu s opštim interesima ili da bi obezbijedila naplatu poreza ili drugih dadžbina ili kazni (stav 2).

            Takođe, Sud je imao u vidu da se Zakonom o oružju i municiji  uređuju nabavljanje, držanje, nošenje i oduzimanje oružja, bitnih dijelova oružja, municije, izdavanje i oduzimanje isprava o oružju, promet i prevoz oružja i municije, popravljanje i prepravljanje oružja, kolekcionarstvo, posredništvo, kao i civilna strelišta i vođenje evidencija o oružju i municiji (član 1), te da je ovim zakonom, između ostalog, propisano da fizička lica mogu nabavljati, držati i nositi oružje i municiju samo po odredbama ovog zakona (član 2. stav 1), da je oružni list isprava na osnovu koje se drži, odnosno nosi oružje u skladu sa ovim zakonom i sadrži podatke o oružju, bitnim dijelovima oružja i vlasniku oružja (član 6. tačka 42), da fizičko lice kome je izdato odobrenje za nabavljanje oružja iz člana 20. stav 1. ovog zakona podnosi nadležnom organu zahtjev za izdavanje oružnog lista, u roku od osam dana od dana nabavljanja oružja (član 25. stav 1), da se oružni list za oružje za ličnu bezbjednost izdaje sa rokom važenja od 10 godina, izuzev za lica starija od 65 godina života kojima se oružni list izdaje sa trajnim važenjem, te da je vlasnik oružja za ličnu bezbjednost obavezan najkasnije 30 dana prije isteka roka važenja oružnog lista podnijeti zahtjev za izdavanje novog oružnog lista, uz dokaze iz člana 11. stav 3. tačka 4 (član 27. st. 1. i 5), da su vlasnici oružja za ličnu bezbjednost koji na dan stupanja na snagu ovog zakona drže oružje na osnovu oružnog lista kojem je istekao rok važenja obavezni da do 31. decembra 2018. godine podnesu zahtjev za izdavanje oružnog lista uz ispunjenost uslova iz člana 11. stav 3. i stav 4. tačka 1. ovog zakona (član 75. stav 2).

            Uz to, Sud je imao u vidu da je Zakonom o prekršajima Republike Srpske ("Službeni glasnik Republike Srpske" br. 63/14, 110/16 i 100/17) propisano,  između ostalog: da su prekršaji protivpravna djela koja predstavljaju kršenje javnog poretka ili propisa o ekonomskom i finansijskom poslovanju utvrđena zakonom ili drugim propisom, za koja su određena obilježja i za koja su propisane sankcije (član 2. stav 1), da se prekršaji i prekršajne sankcije mogu propisivati zakonom, uredbom ili odlukom Vlade, odlukom skupštine grada i odlukom skupštine opštine (član 4. stav 1), da su prekršajne sankcije, pored ostalog, kazne i zaštite mjere, te da prekršajne sankcije može izreći sud u prekršajnom postupku koji je pokrenut i sproveden u skladu sa ovim zakonom, kao i da ovlašćeni organ može izreći prekršajnu sankciju putem izdavanja prekršajnog naloga, u skladu sa postupkom koji je propisan ovim zakonom (član 36. stav 1. tač. 1) i 4), te  st. 3. i 4), da se za prekršaj može propisati zaštitna mjera, pored ostalog, oduzimanje predmeta (član 59. stav 1. tačka 1)), da nakon pravosnažnosti i izvršnosti rješenja o prekršaju kojim je izrečena zaštitna mjera ili mjera, sud rješenje o prekršaju sa klauzulom pravosnažnosti i izvršnosti dostavlja nadležnom organu za izvršenje izrečene zaštitne mjere, ukoliko sud nije ovlašćen da izvrši takvu mjeru, te da je organ nadležan za izvršenje zaštitne mjere ili mjera dužan da izvršenu zaštitnu mjeru ili mjeru evidentira u Registar i obavijesti sud koji je zaštitnu mjeru ili mjeru izrekao, da li je zaštitna mjera ili mjera izvršena i ako nije obrazložiti zašto nije izvršena (član 239).

            Polazeći od navedenog Sud je ocijenio da osporene odredbe Zakona o oružju i municiji nisu u nesaglasnosti sa Ustavom. Prilikom ovakve ocjene Sud je, prije svega, imao u vidu da Ustav ne sadrži odredbe koje neposredno uređuju pitanja u vezi sa oružjem i municijom. Pored toga, Sud je imao u vidu da Republika Srpska  ima pravo i dužnost da obezbijedi bezbjednost Republike i njenih građana, kao i da ona obezbjeđuje zaštitu ljudskih prava i sloboda, pa i pravo na ličnu i imovinsku sigurnost.  Takođe, Sud je imao u vidu da su život, fizički i psihički integritet, te bezbjednost Ustavom zajemčene i zaštićene vrijednosti. Imajući u vidu navedeno, kao i prirodu vatrenog oružja kao opasne stvari kojom se  mogu ugroziti navedene vrijednosti Sud je ocijenio da je zakonodavac bio ovlašćen da Zakonom o oružju i municiji uredi, pored ostalog, pitanja koja se tiču uslova pod kojima fizičko lice može nabavljati  oružje iz kategorije B (član 11. i 12), kao i da propiše slučajeve u kojima se fizičkom licu oduzima  oružje (član 54. stav 1). Svrha propisivanja  iz osporene odredbe člana 54. st. 1. tačka 5.  Zakona je, po ocjeni Suda, opravdana i legitimna, a  oduzimanje oružja za koje  je vlasniku  istekla važnost oružnog lista  je u interesu bezbjednosti građana i njihovih ustavnih prava. Naime, zbog svoje prirode oružje i municija nisu u slobodnom prometu, već je promet ovih stvari ograničen i svojina na njima se može steći samo na način i pod uslovima predviđenim Zakonom o oružju i municiji. Tako je članom 36. Zakona o oružju i municiji propisano da se  oružje može prodati samo licu koje ima odobrenje za nabavljanje oružja, a municija se može prodati samo za vrstu oružja za koje lice ima važeću ispravu o oružju. Iz navedenog dakle proizlazi da je postojanje odobrenja nadležnog organa uslov sticanja svojine na oružju, te se oduzimanjem ovog odobrenja gubi zakonski osnov za posjedovanje oružja.

            Po ocjeni ovog suda, osporena mjera oduzimanja oružja, municije i isprava, ukoliko su ispunjeni uslovi propisani zakonom, je predviđena zakonom, u službi je legitimnog cilja – kontrole nabavke i držanja ovih predmeta kao naročito opasnih stvari; u javnom je interesu očuvanja bezbjednosti građana, a proporcionalna je navedenom cilju – u svrhu je uspostave pravične ravnoteže između prava pojedinca da nabavi i drži oružje i municiju i za to oružje ishodi oružni list i opšteg javnog interesa obezbjeđenja bezbjednosti građana.

            Imajući u vidu da se ustavno jemstvo svojine odnosi samo na pravo svojine stečeno saglasno zakonu,  Sud je ocijenio da je osporeno propisivanje iz člana 54. stav 1. tačka 5. Zakona o oružju i municiji u granicama ustavnog ovlašćenja zakonodavca iz tačke 6. Amandmana XXXII na Ustav, kojim je zamijenjen član 68. Ustava. U okviru ustavnog ovlašćenja zakonodavca je, po ocjeni Suda, i da odredi  sankcije za povrede zakonom utvrđenih obaveza, što se u konkretnom slučaju  odnosi na određivanje roka u kome je lice kome je izdat oružni list za oružje za ličnu bezbjednost obavezno da podnese zahtjev nadležnom organu za izdavanje novog oružnog lista, a koje će se povrede zakona smatrati prekršajem i koju će sankciju propisati za tu povredu stvar je zakonodavne politike i o tome prema članu 115. Ustava nije nadležan da odlučuje Ustavni sud.

            Odredbe člana  57. i 72. Zakona o oružju i municiji, s obzirom na to da nisu navedeni posebni razlozi zbog kojih se osporavaju kao ni odredbe Ustava sa kojima bi navedene odredbe eventualno bile nesaglasne, već su razlozi dati načelno u kontekstu razloga kojima se osporavaju ostale odredbe Zakona o oružju i municiji, takođe, nisu, po ocjeni Suda, u nesaglasnosti sa Ustavom. 

            Cijeneći navode i razloge osporavanja ustavnosti odredaba člana 6. tač. 9. i 11. Zakona o oružju i municiji Sud je utvrdio  da se radi o pitanjima izvan nadležnosti Ustavnog suda utvrđene članom 115. Ustava, s obzirom na to da Ustavni sud nije nadležan da ocjenjuje ustavnost pojedinih odredaba zakona sa stanovišta njihove međusobne usaglašenosti,  primjene, jasnosti i preciznosti. Takođe, ni ostali navodi i razlozi koji se iznose u inicijativi nisu osnov za utvrđivanje neustavnosti osporenih odredaba Zakona o oružju i municiji.

            Ustavni sud, takođe, nije nadležan da daje objašnjenja o razlozima kojima se rukovodio zakonodavac prilikom usvajanja osporenih zakonskih rješenja, niti da zauzima stavove kojima bi  se, kako je to navedeno  u inicijativi, uklonile sve nedorečenosti u osporenom zakonu i tako zaštitili  građani i njihova imovina  od mogućih zloupotreba.

            Prema članu 115. Ustava Ustavni sud nije nadležan da ocjenjuje međusobnu saglasnost odredaba dva zakona, u ovom slučaju odredaba Zakona o  oružju i municiji  sa odredbama člana 50. Zakona o lovstvu, a niti sa odredbama člana II/3 k) Ustava Bosne i Hercegovine.

            Kako je u toku prethodnog postupka pravno stanje potpuno utvrđeno i prikupljeni podaci pružaju pouzdan osnov za odlučivanje, Sud je, na osnovu člana 40. stav 5. Zakona o Ustavnom sudu Republike Srpske („Službeni glasnik Republike Srpske“ broj 104/11 i 92/12), u ovom predmetu odlučio bez donošenja rješenja o pokretanju postupka. 

            Na osnovu izloženog Sud je odlučio kao u izreci ovog rješenja.

            Ovo rješenje  Ustavni sud je donio u sastavu: predsjednik  Suda mr  Džerard Selman i sudije: Milenko Arapović, Vojin Bojanić, Zlatko Kulenović, prof. dr Duško Medić, Irena Mojović, prof. dr Marko Rajčević i akademik  prof. dr Snežana Savić.