Ustavni sud Republike Srpske, na osnovu člana 115. Ustava Republike Srpske, člana 37. stav 1. tačka b) i člana 61. stav 1. tačka d) Zakona o Ustavnom sudu Republike Srpske („Službeni glasnik Republike Srpske“ br. 104/11 i 92/12), na sjednici održanoj  20. maja 2020. godine, d o n i o  je

R J E Š E Nj E

           Ne prihvata se inicijativa za pokretanje postupka za ocjenjivanje ustavnosti i zakonitosti tač.  3. i 5. Odluke o naknadi troškova prevoza broj: 26.013/131-3516-2/09 od 4. januara 2010. godine, koju je donio direktor Republičke uprave za inspekcijske poslove Republike Srpske.

O b r a z l o ž e nj e

           Radojka Vuković iz Nevesinja dala je, 12. decembra 2019. godine, Ustavnom sudu Republike Srpske inicijativu za pokretanje postupka za ocjenjivanje ustavnosti i zakonitosti tačke 3. i  5. Odluke o naknadi troškova prevoza broj: 26.013/131-3516-2/09 od 04. janura 2010. godine, koju je donio direktor Republičke uprave za inspekcijske poslove Republike Srpske. Davalac inicijative osporava navedene odredbe Odluke o naknadi troškova prevoza u odnosu na član 28. stav 1. tačka b) Zakona o platama zaposlenih u organima uprave Republike Srpske („Službeni glasnik Republike Srpske“ br. 118/07, 116/09, 1/11, 1/12 i 116/12), član 5. tačka b) Posebnog kolektivnog ugovora za zaposlene u organima uprave Republike Srpske („Službeni glasnik Republike Srpske“ br.14/08, 25/08 i 116/08) i odredbe Zakona o radu („Službeni glasnik Republike Srpske“ broj 55/07). U obrazloženju navedenog ističe se da Zakon o platama zaposlenih u organima uprave Republike Srpske i Posebni kolektivni ugovor za zaposlene u organima uprave, kod propisivanja naknade za troškove prevoza zaposlenima, nemaju ograničenje u pogledu udaljenosti mjesta rada od mjesta stanovanja, za razliku od tačke 3. i 5. osporene Odluke, prema kojima se zaposlenim priznaje pravo na naknadu troškova prevoza na posao i sa posla ukoliko im je mjesto stanovanja udaljeno tri i više kilometara, ali najviše 60 kilometara. Na osnovu navedenog, zaključuje se da je osporeno propisivanje bez zakonskog uporišta i diskriminatornog karaktera u odnosu na one zaposlene čije mjesto stanovanja je udaljeno više od 60 kilometara od mjesta rada, obzirom da razliku troškova prevoza preko 60 kilometra snose o svom trošku. Ovakvim propisivanjem, po mišljenju davaoca inicijative, donosilac osporenog akta izašao je iz okvira svojih ustavnih i zakonskih ovlašćenja, čime je narušeno načelo ustavnosti i zakonitosti iz člana 108. Ustava Republike Srpske, načelo nediskriminacije iz člana 10. Ustava Republike Srpske, kao i član 14. Evropske konvencije o zaštiti ljudskih prava i osnovnih sloboda.

            Na traženje Suda, Republička uprava za inspekcijske poslove Republike Srpske  dala je izjašnjenje  da je Odluka o naknadi troškova prevoza broj: 26.013/131-3516-2/09 od 4. januara 2010. godine, prestala da važi dana 1. januara 2015. godine, kada je stupio na snagu  Pravilnik o platama, naknadama i ostalim ličnim primanjima zaposlenih u Republičkoj upravi za inspekcijske poslove broj: 24.012/020-9-2/15, kojim su utvrđeni osnovni elementi i način obračuna plata, naknada plata, posebnih naknada i ostalih ličnih primanja državnih službenika i ostalih zaposlenih u Republičkoj upravi za inspekcijske poslove. Uz izjašnjenje Sudu je dostavljen i navedeni Pravilnik.

               Postupajući po datoj inicijativi Sud je utvrdio da je Odluka o naknadi troškova prevoza broj : 26.013/131-3516-2/09 od 4. januara 2010.godine, čije tačke 3. i 5. su osporene, prestala da važi dana 1. januara 2015. godine, saglasno odredbi člana 18. Pravilnika o platama, naknadama i ostalim ličnim primanjima zaposlenih u Republičkoj upravi za inspekcijske poslove broj: 24.012/020-9-2/15, koji je donio Direktor Republičke uprave za inspekcijske poslove Republike Srpske, a koji je izmjenjen i dopunjen Pravilnikom o izmjenama i dopunama Pravilnika o platama, naknadama i ostalim ličnim primanjima zaposlenih u Republičkoj upravi za inspekcijske poslove broj: 24.012/020-9-3/15 od 30. jula 2015. godine, broj: 24.012/020-9-5/15 od 19. septembra 2016. godine, broj: 24.012/020-9-6/15 od 11. januara 2017. godine, broj: 24.012/020-9-7/15 od 1. februara 2018. godine i broj: 24.012/020-9-9/15 od 10. juna 2019. godine.

          Tačkom 2. Amandmana XLII, kojom je dopunjen član 115. stav 1. Ustava Republike Srpske, utvrđeno je da Ustavni sud može ocjenjivati ustavnost zakona i ustavnost i zakonitost propisa i opštih akata koji se prestali da važe ako od prestanka važenja do pokretanja postupka nije proteklo više od jedne godine.

          Polazeći od toga da je osporena Odluka o naknadi troškova prevoza prestala da važi 1. januara 2015. godine, a da je inicijativa podnesena Sudu 12. decembra 2019. godine, Sud je utvrdio da je inicijativa podnesena po isteku roka u kome Sud, saglasno tački 2. Amandmana XLII kojom je dopunjen član 115. stav 1. Ustava Republike Srpske, može odlučivati o ustavnosti i zakonitosti akata i po prestanku njihovog važenja.

          Stoga je Sud, na osnovu člana 37. stav 1. tačka b) Zakona o Ustavnom sudu Republike Srpske („Službeni glasnik Republike Srpske“ br. 104/11 i 92/12), odlučio da inicijativu za pokretanje postupka za ocjenjivanje ustavnosti i zakonitosti tačke 3. i  5. Odluke o naknadi troškova prevoza broj: 26.013/131-3516-2/09 od 04. januara 2010. godine, koju je donio direktor Republičke uprave za inspekcijske poslove Republike Srpske, ne prihvati.

Na osnovu izloženog odlučeno je kao u izreci ovog rješenja.

Ovo rješenje Ustavni sud je donio u sastavu: predsjednik Suda mr Džerard Selman i sudije: Vojin Bojanić,  Amor Bukić,  Zlatko Kulenović,  prof. dr Duško Medić,  Irena Mojović,  prof. dr Marko Rajčević, akademik prof. dr Snežana Savić.