Ustavni sud Republike Srpske, na osnovu člana 115. Ustava Republike Srpske, člana 40. stav 5. i člana 61. stav 1. tačka g) Zakona o Ustavnom sudu Republike Srpske („Službeni glasnik Republike Srpske“ br. 104/11 i 92/12), na sjednici održanoj 18. decembra 2019. godine,  d o n i o   j e

R J E Š E Nj E

Ne prihvata se inicijativa za ocjenjivanje ustavnosti i zakonitosti člana 15. stav 2. i članova 15a, 15b. i 15v. Pravilnika o ostvarivanju prava na naknadu plate za vrijeme privremene nesposobnosti za rad („Službeni glasnik Republike Srpske“ br. 63/08, 38/10, 61/11, 87/12, 100/14, 4/15, 8/16, 112/18 i 87/19).

O b r a z l o ž e nj e

Željko Bubić iz Banjaluke dao je Ustavnom sudu Republike Srpske (u daljem tekstu: Sud) inicijativu za pokretanje postupka za ocjenjivanje ustavnosti i zakonitosti člana 9. Pravilnika o izmjenama i dopunama Pravilnika o ostvarivanju prava na naknadu plate za vrijeme privremene nesposobnosti za rad („Službeni glasnik Republike Srpske“ broj 112/18) (u inicijativi pogrešno označeno kao („Službeni glasnik Republike Srpske“ br. 63/08, 38/10, 61/11, 87/12, 100/14, 4/15, 8/16 i 112/18), u dijelu koji se odnosi na stav 2, izmijenjenog člana 15. Pravilnika o ostvarivanju prava na naknadu plate za vrijeme privremene nesposobnosti za rad („Službeni glasnik Republike Srpske“ br. 63/08, 38/10, 61/11, 87/12, 100/14, 4/15 i 8/16), te ocjenu ustavnosti i zakonitosti člana 10. Pravilnika o izmjenama i dopunama Pravilnika o ostvarivanju prava na naknadu plate za vrijeme privremene nesposobnosti za rad („Službeni glasnik Republike Srpske“ broj 112/18) (u inicijativi pogrešno označeno kao („Službeni glasnik Republike Srpske“ br. 63/08, 38/10, 61/11, 87/12, 100/14, 4/15, 8/16 i 112/18). Odredbe osporenih članova Pravilnika odgovaraju odredbama člana 15. stav 2. i čl. 15a, 15b. i 15v. Pravilnika o ostvarivanju prava na naknadu plate za vrijeme privremene nesposobnosti za rad („Službeni glasnik Republike Srpske“ br. 63/08, 38/10, 61/11, 87/12, 100/14, 4/15, 8/16, 112/18 i 87/19) (u daljem tekstu: Pravilnik).

Davalac inicijative smatra da je član 15. stav 2. Pravilnika  u suprotnosti sa čl. 37, 39. i 43. Ustava, kao i da je propisivanje iz čl. 15a, 15b. i 15v. ovog opšteg akta u suprotnosti sa čl. 17, 28, 29. i 30. Zakona o zdravstvenoj zaštiti („Službeni glasnik Republike Srpske“ broj 106/09), te čl. 13, 23, 37, 43. i 108. Ustava. Ističe se da su, propisivanjem iz člana 15. stav 2. Pravilnika, lica na medicinskom tretmanu i procesu liječenja od alkoholizma i narkomanije dovedena u nezavidan položaj jer im je onemogućeno pravo na liječenje s obzirom na to da nemaju pravo na naknadu plate, čime su onemogućeni u ostvarivanju i ostalih prava zagarantovanih Ustavom. Način na koji je normiran položaj navedene grupe lica, kako se navodi, obavezuje i medicinske radnike, da podnošenjem obavještenja poslodavcu za situacije normirane čl. 15a, 15b. i 15v. Pravilnika, odaju ljekarske tajne, iako je njihovo čuvanje zajemčeno Zakonom o zdravstvenoj zaštiti. Podnošenjem ovakvog obavještenja licu, korisniku medicinske usluge, ugrožava se egzistencija, a posljedično i pravo na život. Takođe, podnošenjem navedenog obavještavanja, zdravstveni radnik može biti izložen postupku utvrđivanja odgovornosti jer na ovaj način krši pravilo čuvanja ljekarske tajne, tj. koristi podatke koji su prema Zakonu o zdravstvenoj zaštiti, zaštićeni u interesu osiguranika.  

U odgovoru koji je Sudu dostavio Upravni odbor Fonda zdravstvenog osiguranja Republike Srpske ističe se da navodi iz inicijative nisu osnovani, te se predlaže njeno neprihvatanje. Donosilac osporenog akta navodi da je odredba člana 15. stav 2. Pravilnika identična odredbi člana 39. stav 4. Zakona o zdravstvenom osiguranju. Lica koja se nalaze na izdržavanju kazne zatvora, te lica prema kojima se provode mjere bezbjednosti obaveznog psihijatrijskog liječenja i čuvanja u zdravstvenoj ustanovi, te obaveznog liječenja od zavisnosti, ne mogu slobodno birati zaposlenje, već im je, u skladu sa Zakonom o izvršenju krivičnih i prekršajnih sankcija, omogućeno da rade bez zasnivanje radnog odnosa iz Zakona o radu. U ovom smislu ne postoji mogućnost da im se utvrdi privremena nesposobnost za rad prema odredbama Zakona o zdravstvenom osiguranju, niti ostvaruju pravo na naknadu plate. Donosilac osporenog akta nadalje ističe da je, saglasno članu 34. Zakona o zdravstvenom osiguranju, članovima 15a, 15b. i 15v. Pravilnika, bliže razrađen član 15. ovog akta koji je identičan članu 39. navedenog zakona, i to detaljnijim uređivanjem načina utvrđivanja okolnosti u kojima osiguraniku ne pripada naknada plate, tj. njima se definiše način utvrđivanja zloupotreba prava na naknadu plate, čime se ne onemogućava pravo na zdravstvenu zaštitu ovim licima. Ističe se da je pravo na povjerljivost ličnih informacija koje pacijent saopšti ljekaru neohodno posmatrati u kontekstu člana 34. Zakona o zdravstvenoj zaštiti, ali i člana 179. Zakona o radu, te u kontekstu člana 213. Krivičnog zakonika Repubplike Srpske. Način utvrđivanja postojanja zloupotreba prava iz socijalnog osiguranja, koje su, pritom, kvalifikovane kao krivično djelo, ne znači ugrožavanje prava na fizički i psihički integritet, bezbjednost ličnosti, niti je riječ o kršenju prava na povjerljivost ličnih informacija, te neuvažavanju moralnih, kulturnih ili religijskih ubjeđenja.

Pravilnik o ostvarivanju prava na naknadu plate za vrijeme privremene nesposobnosti za rad („Službeni glasnik Republike Srpske“ br. 63/08, 38/10, 61/11, 87/12, 100/14, 4/15, 8/16, 112/18 i 87/19) donio je Upravni odbor Fonda zdravstvenog osiguranja Republike Srpske na osnovu  člana 30. stav 2. i člana 34. stav 1. Zakona o zdravstvenom osiguranju („Službeni glasnik Republike Srpske“ br. 18/99, 51/01, 70/01, 51/03, 57/03, 18/08, 1/09, 106/09 i 110/16) i člana 17. Statuta Fonda zdravstvenog osiguranja Republike Srpske, Banja Luka (“Službeni glasnik Republike Srpske”, br. 6/04, 19/05, 63/08, 64/09, 105/09, 119/11 i 113/14), odnosno člamna 17. Statuta Fonda zdravstvenog osiguranja Republike Srpske (Službeni glasnik Republike Srpske“ broj 94/18).

Osporenim članom 15. stav 2. Pravilnika je propisano da naknada plate ne pripada osiguranicima Fonda dok su na izdržavanju kazne zatvora i osiguranicima Fonda prema kojima se sprovode mjere obaveznog psihijatrijskog liječenja i čuvanja u zdravstvenoj ustanovi i obaveznog liječenja od alkoholizma i narkomanije u zdravstvenoj ustanovi.

Osporenim članom 15a. Pravilnika je propisano: da ako ovlašćeni doktor porodične medicine smatra da postoje činjenice ili okolnosti iz člana 15. stav 1. t. od a) do d), obavezan je da o tome odmah obavijesti poslodavca i Fond (stav 1), da ako poslodavac smatra da postoje činjenice ili okolnosti iz člana 15. stav 1. t. đ) i e), obavezan je da o tome odmah obavijesti Fond (stav 2), da prijavu o postojanju činjenica ili okolnosti iz člana 15. stav 1. mogu podnijeti i prvostepena i drugostepena komisija za ocjenu privremene nesposobnosti za rad i  sva ostala lica koja imaju saznanja o činjenicama ili okolnostima (stav 3).

Osporenim članom 15b. je propisano: da postojanje činjenica ili okolnosti zbog kojih osiguraniku Fonda ne pripada pravo na naknadu plate, na osnovu prijave iz člana 15a. Pravilnika, utvrđuju ovlašćeni kontrolori Fonda uvidom u medicinsku i drugu dokumentaciju osiguranika, da se o izvršenoj kontroli sačinjava zapisnik, koji sadrži mjesto i vrijeme vršenja kontrole, predmet vršenja kontrole, ime kontrolora, utvrđeno činjenično stanje, poseban opis utvrđenih nepravilnosti, spisak isprava koje su korišćene pri vršenju kontrole a koje se prema potrebi mogu priložiti zapisniku, izjave lica koja učestvuju u postupku kontrole koje su značajne za pravilno utvrđivanje činjeničnog stanja i prijedlog mjera.

Osporenim članom 15v. Pravilnika je propisano: da se, ako kontrolor Fonda u zapisniku utvrdi postojanje činjenica ili okolnosti zbog kojih osiguraniku Fonda ne pripada pravo na naknadu plate, zapisnik dostavlja direktoru Fonda, koji obavještava poslodavca da osiguraniku Fonda ne pripada naknada plate od dana kada su utvrđene činjenice ili okolnosti iz stava 1. ovog člana za sve vrijeme dok traju te okolnosti ili njihove posljedice, da se isplata naknade obustavlja ako se činjenice ili okolnosti iz stava 1. ovog člana utvrde poslije počinjanja sa korišćenjem prava na naknadu plate, a isplatilac ima pravo na naknadu štete od osiguranika Fonda.

U postupku ocjenjivanja ustavnosti i zakonitosti osporenih odredaba Pravilnika, Sud je imao u vidu da prema odredbama tačaka 12. i 18. Amandmana XXXII na Ustav Republike Srpske, kojim je zamijenjen član 68. Ustava, Republika uređuje i obezbjeđuje, pored ostalog, socijalno osiguranje i druge oblike socijalne zaštite, zdravstvo i druge odnose od interesa za Republiku, u skladu sa Ustavom.

Pored toga, Sud je uzeo u obzir i odredbe Ustava u odnosu na koje davalac inicijative osporava Pravilnik kojima je utvrđeno: da je život čovjeka neprikosnoven (član 11. stav 1), da su ljudsko dostojanstvo, tjelesni i duhovni integritet, čovjekova privatnost, lični i porodični život nepovredivi (član 13), da je zajemčena zaštita tajnosti podataka o ličnosti, da se  prikupljanje, obrada i svrha korišćenja ličnih podataka, uređuju zakonom, da je zabranjeno korišćenje podataka o ličnosti koje je suprotno utvrđenoj svrsi njihovog prikupljanja, da građani imaju pravo da traže i dobijaju sve podatke o sebi, sadržane u aktima državnih organa i u drugim službenim evidencijama (član 23), da svako ima pravo na zaštitu zdravlja, da je zajemčeno pravo na zdravstvenu zaštitu, u skladu sa zakonom, te je garantovano da djeca, trudnice i stara lica imaju pravo na zdravstvenu zaštitu iz javnih prihoda, a druga lica pod uslovom utvrđenim zakonom (član 37), da svako ima pravo na rad i slobodu rada, da je prinudni rad zabranjen, da je svako slobodan u izboru zanimanja i zaposlenja i da mu je  pod jednakim uslovima dostupno radno mjesto i funkcija, da zaposlenima može prestati radni odnos protivno njihovoj volji na način i pod uslovima koji su utvrđeni zakonom i kolektivnim ugovorom, da svako po osnovu rada ima pravo na zaradu, u skladu sa zakonom i kolektivnim ugovorom (član 39), da se pravo zaposlenih i članova njihovih porodica na socijalnu sigurnost i socijalno osiguranje uređuje zakonom i kolektivnim ugovorom, da se jemči, pod uslovima utvrđenim zakonom, pravo na materijalno obezbjeđenje za vrijeme privremene nezaposlenosti, da se građanima koji su djelimično sposobni za rad obezbeđuju osposobljavanje za odgovarajući posao i uslovi za njihovo zapošljavanje, u skladu sa zakonom, da Republika obezbeđuje pomoć i socijalnu sigurnost građanima koji su nesposobni za rad i nemaju sredstva za izdržavanje (član 43), da Republika uređuje i obezbjeđuje, između ostalog, osnovne ciljeve i pravce socijalnog razvoja, socijalno osiguranje i druge oblike socijalne zaštite, zdravstvo, boračku i invalidsku zaštitu, brigu o djeci i omladini, obrazovanje, kulturu i zaštitu kulturnih dobara, fizičku kulturu (član 68. koji je zamijenjen Amandmanom XXXII tač. 8. i 12), da zakoni, statuti, drugi propisi i opšti akti moraju biti u saglasnosti sa Ustavom, a propisi i drugi opšti akti moraju biti u saglasnosti sa zakonom (član 108).

Sud je imao u vidu da je Zakonom o zdravstvenom osiguranju („Službeni glasnik Republike Srpske“ br. 18/99, 51/01, 70/01, 51/03, 57/03, 17/08, 1/09, 106/09, 110/16 i 94/19) propisano: da se ovim zakonom uređuje sistem obaveznog i proširenog zravstvenog osiguranja, prava iz osiguranja, način ostvarivanja prava i načela privatnog zdravstvenog osiguranja (član 1), da su prava iz zdravstvenog osiguranja zdravstvena zaštita, naknada plate za vrijeme privremene nesposobnosti za rad, i druga prava utvrđena zakonom i aktima Fonda (član 3), da ostvarivanje prava iz obaveznog zdravstvenog osiguranja obezbjeđuje Fond zdravstvenog osiguranja Republike Srpske i poslodavci pod uslovima utvrđenim ovim zakonom i aktima Fonda (član 4. stav 1), da su prava iz obaveznog zdravstvenog osiguranja  zdravstvena zaštita i naknada plate za vrijeme privremene nesposobnosti za rad (Glava II, Odjeljak 2), da pravo na naknadu neto plate za vrijeme privremene nesposobnosti za rad imaju osiguranici zaposleni u državnim i privatnim preduzećima i ustanovama (član 31. stav 1), da Fond svojim aktima bliže uređuje način utvrđivanja neto naknade koja se isplaćuje na teret Fonda i druga pitanja u vezi sa naknadom neto plate (član 34. stav 1), da naknada plate pripada osiguranicima u skladu sa odredbama ovog zakona ako su usljed bolesti ili povrede privremeno nesposobni za rad, spriječeni da rade zbog medicinskog ispitivanja, izolovani kao kliconoše ili zbog pojave zaraze u njihovoj okolini, određeni da neguju obolelog člana uže porodiše pod uslovima utvrđenim ovim zakonom odnosno aktom Fonda, spriječeni da rade zbog dobrovoljnog davanja tkiva i organa (član 35), da osiguraniku ne pripada naknada plate ako je namjerno prouzrokovao nesposobnost za rad, ako je nesposobnost za rad prouzrokovao pijanstvom, ako se za vrijeme privremene nesposobnosti za rad bavi privrednom ili drugom aktivnošću kojom ostvaruje prihod, ako je namjerno sprečavao ozdravljenje, ako se bez opravdanog razloga ne podvrgne liječenju, osim ako za liječenje nije potreban pristanak predviđen posebnim propisima, ako se bez opravdanog razloga ne javi ljekaru za ocjenu sposobnosti ili se ne odazove na ljekarski, odnosno komisijski pregled u zakazano vrijeme. Osiguraniku ne pripada naknada plate od dana kada su utvrđene okolnosti iz stava 1. ovog člana pa sve dok traju te okolnosti ili njihove posljedice. Ako se činjenice iz stava 1. ovog člana utvrde poslije ostvarivanja prava na naknadu, isplata naknade osiguraniku se obustavlja. Naknada plate ne pripada licima na izdržavanju kazne zatvora i licima prema kojima se sprovodi mera bezbednosti obaveznog psihijatrijskog liječenja i čuvanja u zdravstvenoj ustanovi kao i obaveznog liječenja alkoholičara i narkomana u zdravstvenoj ustanovi (član 39), da se djelokrug i način rada, kao i druga pitanja od značaja za rad upravnog odbora uređuju Statutom Fonda (član 48. stav 4), da upravni odbor Fonda u skladu sa zakonom i Statutom Fonda donosi druge opšte akte Fonda, donosi odluke, rješenja i druga akta na osnovu ovlašćenja i zakona, vrši i druge poslove utvrđene zakonom i Statutom Fonda (član 49. tač. 2, 9. i 14).

Sud je uzeo u obzir da je odredbama Zakona o zdravstvenoj zaštiti („Službeni glasnik Republike Srpske“ br. 106/09 i 44/15) u odnosu na koje davalac inicijative osporava Pravilnik, propisano: da svaki građanin ima pravo da zdravstvenu zaštitu ostvaruje uz poštovanje najvišeg mogućeg standarda ljudskih prava i vrijednosti, odnosno ima pravo na fizički i psihički integritet i na bezbjednost ličnosti, kao i na uvažavanje njegovih moralnih, kulturnih i religijskih ubjeđenja (član 17), da je medicinski ogled (u daljem tekstu: ogled) istraživačka studija na ljudima radi ispitivanja određenih aspekata (sigurnost, efikasnost, efektivnost) novih lijekova, medicinskih sredstava, procedura liječenja ili kombinacije navedenog, da se ogled može preduzeti nad punoljetnim, poslovno sposobnim pacijentom, uz njegov pristanak, da izuzetno, kada postoji indikacija za medicinski tretman maloljetnog pacijenta ili lica lišenog poslovne sposobnosti, pristanak daje roditelj, bračni drug, punoljetno dijete, punoljetni brat ili sestra, zakonski zastupnik ili staralac, da pacijent, bračni drug, roditelj, zakonski zastupnik ili staralac daje pristanak u pisanom obliku, nakon što je informisan o smislu, cilju, postupcima, očekivanim rezultatima, mogućim rizicima, kao i o neželjenim posljedicama ogleda, da pacijent, odnosno lice iz stava 1. ovog člana mora biti upozoreno da može ogled odbiti i da pristanak na ogled može opozvati pismeno u svako vrijeme, da je nadležni doktor koji vrši ogled obavezan da vodi računa o tome da zaštita života i zdravlja pacijenta uvijek ima prednost u odnosu na interes društva i nauke, da pacijent koji zbog ogleda pretrpi tjelesnu povredu ili mu se zdravlje naruši ima pravo na naknadu štete u skladu sa zakonom, da je zdravstvena ustanova obavezna da prije početka ogleda osigura pacijenta koji je podvrgnut ogledu za slučaj nastanka tjelesne povrede ili narušavanja zdravlja koji je izazvan ogledom, u skladu sa zakonom, da je zdravstvena ustanova obavezna da zaključi ugovor sa pacijentom kojim se određuje iznos nadoknade koja pripada pacijentu koji učestvuje u ogledu, da pacijent ima pravo da učestvuje u kliničkom ispitivanju lijekova i medicinskih sredstava, u skladu sa zakonom kojim se uređuje oblast lijekova i medicinskih sredstava, da etički odbor zdravstvene ustanove, prije početka ogleda, donosi odluku o preduzimanju ogleda nad pacijentom u zdravstvenoj ustanovi, da se u privatnim zdravstvenim ustanovama ne može preduzimati ogled (član 28), da pacijent ima pravo na povjerljivost ličnih informacija koje je saopštio nadležnom doktoru, uključujući i one koje se odnose na njegovo stanje zdravlja i potencijalne dijagnostičke i terapijske procedure, da je zabranjeno da nadležni doktor, bez pismenog pristanka pacijenta, saopšti drugim licima lične podatke o pacijentu iz stava 1. ovog člana, osim kada je na to obavezan posebnim zakonom, da ako je pacijent dao pristanak, nadležni doktor može saopštiti podatke o zdravstvenom stanju pacijenta punoljetnom članu porodice pacijenta, da nadležni doktor mora saopštiti podatke o zdravstvenom stanju pacijenta punoljetnom članu porodice i u slučaju kada pacijent nije dao pristanak za saopštavanje podataka o svom zdravstvenom stanju, a to je neophodno radi izbjegavanja zdravstvenog rizika člana porodice (član 29), da pacijent ima pravo na zaštitu svoje privatnosti tokom sprovođenja dijagnostičkih ispitivanja, posjete specijalisti i medicinsko-hirurškog liječenja u cjelini, da pregledu pacijenta mogu prisustvovati zdravstveni radnici koji preduzimaju medicinski tretman, studenti medicine, učenici medicinske škole, a za lica do 15 godina života i poslovno nesposobna lica roditelj, zakonski zastupnik ili staralac, da pacijent može dati pisanu saglasnost i za prisutnost drugih lica prilikom pregleda (član 30).

Uzimajući u obzir navedene ustavne i zakonske odredbe Sud je utvrdio da je Upravni odbor Fonda zdravstvenog osiguranja Republike Srpske, saglasno svojim ovlašćenjima, donio osporeni pravilnik kojim je, sa ciljem provođenja Zakona o zdravstvenom osiguranju (u daljem tekstu: Zakon), između ostalog, razradio njegove odredbe koje se tiču naknada plate za vrijeme privremene nesposobnosti za rad.        

Sud je utvrdio da je osporenim članom 15. stav 2. Pravilnika u podzakonski tekst, u sadržinski neizmijenjenom obliku, prenesena odredba člana 39. stav 4. Zakona, zbog čega je propisujući na osporeni način donosilac ovog opšteg akta postupao u granicama svojih ustavnih i zakonskih ovlašćenja. Imajući u vidu da su članovima 39. i 43. Ustava, u relevantnom dijelu, zajemčena prava građana pod uslovima utvrđenim zakonom, a da je odredbom člana 15. stav 2. Pravilnika, Fond propisao identično zakonskom uređenju ove materije, Sud je mišljenja da nisu osnovani navodi davaoca inicijative prema kojima su ovom odredbom Pravilnika povrijeđene garancije iz članova 39. i 43. Ustava. Sud je stanovišta da nisu od značaja navodi iz inicijative kojima se odredba člana 15. stav 2. Pravilnika stavlja u kontekst garancija iz čl. 37. Ustava, jer je osporenom odredbom Pravilnika, u skladu sa Zakonom, uređeno pitanje naknade plate za vrijeme privremene nesposobnosti za rad, dok navedeni član Ustava jemči pravo na zdravstvenu zaštitu, tj. različito pravo iz obaveznog zdravstvenog osiguranja.

Nadalje, Sud je utvrdio da je Fond propisujući kao u čl. 15a, 15b. i 15v. Pravilnika postupio u skladu sa ovlašćenjem iz člana 4. Zakona prema kome ostvarivanje prava iz obaveznog zdravstvenog osiguranja obezbeđuje Fond zdravstvenog osiguranja Republike Srpske i poslodavci pod uslovima utvrđenim ovim zakonom i aktima Fonda, te saglasno ovlašćenju iz člana 34. stav 1. Zakona prema kome Fond svojim aktima bliže uređuje način utvrđivanja neto naknade koja se isplaćuje na teret Fonda i druga pitanja u vezi sa naknadom neto plate. S obzirom na to da je svrha podzakonskog normiranja u bližem razrađivanju hijerarhijski više zakonske norme, te da je u funkciji njene praktične primjene, donosilac osporenog pravilnika je, prema mišljenju Suda, propisao saglasno svojim ovlašćenjima jer nije izmijenio smisao zakonskog regulisanja iz člana 39. Zakona, te nije doveo do nepouzdanosti kada je riječ o njegovoj primjeni. Takođe, imajući u vidu da je za primjenu člana 39. Zakona, između ostalog, neophodna konstatacija i medicinski utvrdivih činjenica od kojih zavisi pravo osiguranika na naknadu plate, a o kojima sud mora dati struka, davalac inicijative, prema stanovištu Suda, neopravdano izjednačava utvrđivanje ovih činjenica sa obavezom ljekara na čuvanje profesionalne tajne. Da bi se neki podatak smatrao profesionalnom, u konkretnom slučaju ljekarskom tajnom, on mora biti utvrđen kao rezultat odnosa povjerenja između ljekara i pacijenta, te mora biti takvog karaktera da smije biti poznat samo ograničenom krugu lica i to u kontekstu normi određenog društva koje brane iznošenje takvih podataka van ovog kruga, dok je uslov za držanje u tajnosti ovih podataka razuman interes pacijenta koji zahtijeva zaštitu. S obzirom na to da činjenice koje je neophodno utvrditi u cilju primjene člana 39. Zakona, prema ocjeni Suda, nisu ovakve prirode, niti postoji razuman interes pacijenta koji zahtijeva njihovo držanje u tajnosti, Sud je utvrdio da su neosnovani navodi iz inicijative prema kojima je propisivanje iz čl. 15a, 15b. i 15v. u suprotnosti sa ustavnim garancijama iz čl. 13. i 23. Ustava. Takođe, prema mišljenju Suda, osporene odredbe čl. 15a, 15b. i 15v. Pravilnika se ne mogu dovesti u kontekst ustavnih garancija iz čl. 1,  37. i 43. Ustava, zbog čega navodi iz inicijative u ovom smislu nisu od značaja.

Isto tako, s obzirom na to da je Sud utvrdio da je, propisujući kao u osporenim čl. 15a, 15b. i 15v. Pravilnika, Fond normirao saglasno Zakonu o zdravstvenom osiguranju, te da iz predmeta regulisanja navedenih odredaba Pravilnika proizlazi da je njima razrađen član 39. Zakona o zdravstvenom osiguranju, odnosno da su osporene odredbe Pravilnika u isključivoj funkciji provođenja tog zakona, navodi davaoca inicijative prema kojima čl. 15a, 15b. i 15v. Pravilnika nisu u saglasnosti sa čl. 17, 28, 29. i 30. Zakona o zdravstvenoj zaštiti nisu osnovani.

Imajući u vidu izloženo Sud je utvrdio da nisu osnovani ni navodi iz inicijative prema kojima osporeno propisivanje nije u saglasnosti sa načelom ustavnosti i zakonitosti iz člana 108. Ustava.

Cijeneći da je u toku prethodnog postupka pravno stanje potpuno utvrđeno i da prikupljeni podaci pružaju pouzdan osnov za odlučivanje, Sud je, na osnovu člana 40. stav 5. Zakona o Ustavnom sudu Republike Srpske, u ovom predmetu odlučio bez donošenja rješenja o pokretanju postupka. 

            Na osnovu izloženog  odlučeno je kao u izreci ovog rješenja.

Ovo rješenje Ustavni sud je donio u sastavu: predsjednik Suda mr Džerard Selman i sudije: Milenko Arapović, Vojin Bojanić, Amor Bukić, Zlatko Kulenović, prof. dr Duško Medić, Irena Mojović, prof. dr Marko Rajčević i akademik prof. dr Snežana Savić.